Inventarisatie, restauratie en beheeradvies 16 en 35mm films

Filmcollecties bevinden zich overal. Grote collecties zijn natuurlijk op de voor de hand liggende plekken als het Filmmuseum en het Instituut voor Beeld en Geluid te vinden. Maar behalve door deze grote, in film gespecialiseerde organisaties, worden films ook op meer onverwachte plekken bewaard. Bijvoorbeeld bij archieven en musea voor wie de kerncollectie uit totaal andere materie bestaat: papier, schilderijen of opgezette dieren. Maar ook bedrijven, verenigingen, ambassades, kloosters en kerken blijken soms de bewaarder van een grotere of kleinere filmcollectie te zijn.

In het verleden werd het belang van een filmcollectie als aanvulling op de eigen kerncollectie ingezien en ingevuld door een medewerker film. Hij of zij kocht relevante producties aan die vervolgens enerzijds binnen de organisatie door medewerkers als studiemateriaal werden gebruikt en anderzijds aan een geïnteresseerd publiek werden getoond. Soms werden ook in eigen beheer filmproducties gemaakt.

Door het verschuiven van focus en veranderende belangen, regelmatig ook ingegeven door bezuinigingen, werden filmmedewerkers niet meer vervangen zodra zij met pensioen gingen. Vaak kwam de filmcollectie onder beheer van bijvoorbeeld de collega die verantwoordelijk was voor de foto’s of de afdeling publiciteit. Die persoon kreeg een kaartenbak of soms een databestand met filmtitels en wat aanvullende informatie op zijn bureau, samen met de sleutel van de kast waarin de films lagen. Tijd voor een echte, grondige overdracht werd lang niet altijd genomen en de kast bleef vaak jarenlang gesloten. Filmtafels en projectoren stonden te verstoffen, werden niet meer onderhouden en bij een verhuizing weggedaan. Ook de beheerder van de foto’s ging met pensioen of veranderde van baan en intussen hebben tal van musea, archieven, bedrijven en andere instellingen een kast of een paar planken met enkele tot een paar honderd filmblikken waarvan zij de inhoud eigenlijk niet kennen. Zonder de juiste afspeelapparatuur en zonder de juiste kennis om met celluloidfilms om te gaan, blijven de blikken gesloten.

ZONDE!! Natuurlijk van de ruimte die de films innemen, maar vooral voor de films zelf. Natuurlijk zijn het niet allemaal meesterwerken, maar ze verdienen op zijn minst de kans om door een nieuw publiek gezien te worden. Tussen de stoffige kast of plank in een depot of kelder en de vertoning aan een publiek liggen een aantal stappen waarbij Film Atelier Den Haag behulpzaam kan zijn. Klik hier om daar meer over te lezen.